Het is voor een jong kind vaak moeilijk om bepaalde woorden uit te spreken. Kinderen zijn gemiddeld 12 maanden oud als ze hun eerste woordje zeggen. En rond de 18e maand komen er dan woorden uit, waarmee ze vooral hun ouders nadoen. Daarna gaat het snel en is het grote praten begonnen. Doordat het leren van de taal vooral bestaat uit het nadoen van de omgeving, hoop je natuurlijk dat kinderen geen scheldwoorden gebruiken. Daarom geef je het goede voorbeeld en besluit je zo min mogelijk te vloeken. Maar dit kind heeft blijkbaar toch een scheldwoord geleerd, terwijl dat niet in huis gezegd is. Toch is niets wat het lijkt.
Als het kind van Shirley Mets begint te schelden met een ziekte en een scheldwoord, is Shirley daar natuurlijk niet blij mee. Dat terwijl haar kind zich van geen kwaad bewust is. Want wat blijkt? Ze is helemaal niet aan het schelden. Na een halfuurtje blijkt dat het meisje ‘kangoeroe’ bedoelt en dat ze dat waarschijnlijk op televisie heeft gezien. Het meisje gaat wel viraal en haar moeder heeft in 3 dagen 22.000 likes weten te verzamelen. Toch is het niet zo gek dat het jonge meisje zich verslikt in zulke moeilijke woorden.
De reden waarom ‘kangoeroe’ zeggen zo moeilijk is voor jonge kinderen, komt door verschillende dingen. Het woord heeft drie lettergrepen en heeft bovendien verschillende medeklinkers. Voor jonge kinderen kan dat heel lastig zijn. Daarom zeggen ze vaak ‘kanoe’ of ‘kaoe’. Of zoals het kind van Shirley, die iets heel anders zeggen.
Jonge kinderen kunnen vaak de ‘ng’-klank niet goed maken en de ‘goe’-combinatie wordt pas veel later bij het leren praten gemaakt. Ook de herhaalde u-klank zorgt aan het einde voor verwarring, waardoor het meisje iets heel anders zegt dan ze bedoelde.
Kinderen leren praten door één of tweelettergrepige woorden te gebruiken. Woorden zoals kangoeroe hebben meer lettergrepen en vragen meer capaciteit en motoriek van de hersenen. Aangezien die nog niet is ontwikkeld, krijg je als ouder te maken met dit soort ‘schoonheidsfoutjes’.